Kan ik hier mijn haar kleuren?

Zo maar een vraag die bij de kapper gesteld wordt.  Eigenlijk niet zo’n heel gekke vraag zou je denken. Maar wat als je nu in een rolstoel zit? Tja dan wordt het al gauw wat lastiger. 

Ik hoorde de vraag gesteld worden toen ik zelf in de stoel bij de kapper zat. Maar wat mij het meeste verbaasde waren de bange reacties van de kapsters. 

Met vragen zoals mogen we dat wel en zijn daar regels voor kwamen ze eigenlijk tot de conclusie dat deze mevrouw maar terug moest komen met een begeleider. 

Tja ik was verbaasd en vroeg mij af; wat zou je zelf willen als jij in die rolstoel zat?

Ik zei tegen de kapsters dat ik vanuit mijn vak ook iets zeggen over het tillen en de regels hieromheen. Het gesprek ging verder over het tillen en hoe rolstoelgebruikers naar de kapper gaan. 

Van nature zie ik zelf meer mogelijkheden als problemen en zou deze mevrouw zo uit haar stoel getild hebben. (natuurlijk doe ik dat niet dagelijks)

Er zullen mensen zijn die vinden dat je reactie van de kapper met de vraag: O zijn hier wel regels voor een goede is. Maar daar schaar ik mijzelf niet onder.

Ik zie de gedachte dat je alles in regels kunt vastleggen meer als een schijnveiligheid, maatregelen en regeldruk die niets met de gebruiker, (in dit geval de kapster en de klant) te maken heeft.

Verplaats je in de ander, en denk met elkaar na over hoe je omgaat met iets dat afwijkt van wat je gewent bent en accepteer onzekerheid.

De tomeloze hang naar veilgheid en controle staat soms wel haaks op het leven. Inzicht in motivatie en betrokkenheid bij elkaar zorgen voor betere omstandigheden.

Heeft u ook van die bijzondere situaties of te veel regels en logge systemen op het gebied van risicomanagment en/of veilgheidsbewustzijn.